ΚΡΗΤΙΚΗ ΜΕΛΙΣΣΑ
Η Κρητική μέλισσα, μεγαλούργησε και διέπρεψε χιλιάδες χρόνια πριν, απέσπασε το θαυμασμό όσων τη γνώρισαν τη μελέτησαν και εξακρίβωσαν τις αρετές της. Αυτή η μέλισσα, δεν ήρθε από το πουθενά, ούτε έπεσε από τον ουρανό. Κάποια χρονική στιγμή βρέθηκε ποιος ξέρει πώς και πότε στο νησί μας. Ο αέρας, ο ήλιος και το περιβάλλον την έκαναν να ριζώσει στην πλούσια Κρητική γη. Η Κρητική μέλισσα η τόσο χαρισματική, μπόρεσε από μόνη της και διέσχισε χιλιετηρίδες. Μεταπήδησε από την προϊστορία στην ιστορία και από το μύθο στην πραγματικότητα, στο σήμερα.
Και μόλις που μπόρεσε να μας επιδείξει τις αρετές και το θησαυρό που έφερε μαζί της, εμείς φανήκαμε νάνοι μπροστά της. Εγκληματήσαμε, εις βάρος της και συνεχίζομε να εγκληματούμε κατά συρροή.
Δολοφονήσαμε και εξαφανίσαμε αυτή τη θαυμάσια μέλισσα.
Η Κρητική μέλισσα στην Μυθολογία
Η Κρητική μέλισσα είναι αυτή που έμελλε ακόμα και σε Θεούς να προσφέρει, όχι μόνο τροφή, αλλά και προστασία .
Η Μέλισσα είναι μία σημαντική μορφή της μυθολογίας που σχετίζεται με την ανατροφή του Δία. Συχνότερα αναφέρεται σαν νύμφη, που ήταν κόρη του βασιλιά της Κρήτης Μελισσέα και δίδαξε στους ανθρώπους τη μελισσοκομία. Η Μέλισσα έδινε το μέλι της στο θείο βρέφος και παράλληλα φρόντιζε να παίξει μαζί του και να του παρέχει ότι χρειαζόταν σαν παιδί. Παραλλαγές του μύθου που μιλάνε για δύο τουλάχιστον Μέλισσες, όπως ο μύθος του Απολλόδωρου που αναφέρει ότι ο Δίας ανατράφηκε από τις δύο κόρες του βασιλιά της Κρήτης Μελισσέα, τις νύμφες Αδράστεια και Ίδη, αυτές οι νύμφες τον τάιζαν γάλα και μέλι. Η Κρήτη υπήρξε ανέκαθεν ένα μέρος με πλούσια παραγωγή μελιού. Μάλιστα το μινωικό μέλι εξαγόταν ήδη από τη 2η χιλιετία π.Χ. συνεπώς είχε μεγάλη σπουδαιότητα για τους ανθρώπους της εποχής εκείνης έτσι δεν μας κάνει εντύπωση που ο πατέρας των θεών είχε ανατραφεί στην Κρήτη με μέλι.
Η Μέλισσα στις ανασκαφές
Η λατρεία στη Μινωική Κρήτη ήταν φυσιοκρατική και έχει να κάνει με την ποιότητα της ζωής των ανθρώπων, όπως προκύπτει από τις παραστάσεις που έχουν διασωθεί. Η μέλισσα και το μέλι είχαν πολλή σημαντική θέση στον μινωικό πολιτισμό, αυτό αποδεικνύεται από τα αρχαιολογικά ευρήματα που απεικονίζουν μέλισσες. Η «Διπλή Μέλισσα» είναι ένα από τα διάσημα σε όλο τον κόσμο Μινωικά κοσμήματα, που προέρχονται από την νεκρόπολη Χρυσόλακος των Μαλίων. Ένα απίθανο κόσμημα, που παριστάνει δυο μέλισσες να έχουν ανάμεσα στα πόδια τους μια στρογγυλή κηρήθρα (μελόπιτα), όμοια με αυτές που συνήθιζαν να αφιερώνουν στις τράπεζες προσφορών για τη θεότητα. Η τέλεια απόδοση των μελισσών είναι απόλυτα φυσιοκρατική, ενώ το κόσμημα στο σύνολό του φαίνεται να έχει ένα συμβολισμό, που έχει τον πυρήνα του στη ζωή των μελισσών.
Ένα ακόμα χρυσό κόσμημα που βρέθηκε στην νεκρόπολη της Ελεύθερνας το 2010 κρύβει ένα µυστικό. Αν αντιστρέψει κάποιος το κόσµηµα των 3 εκατ. θα διαπιστώσει πως απεικονίζει µία µέλισσα που έχει πρόσωπο και χαρακτηριστική κόµµωση της εποχής που µοιάζει µε περούκα (δαιδαλική οροφωτή φενάκη). «Πρόκειται για µοναδική απεικόνιση της µέλισσας ως θεάς, η οποία γονιµοποιεί τους ρόδακες που βρίσκονται στο πλάι», εξηγεί ο Νίκος Σταµπολίδης.
Apis Μellifera Αdami –Κρητική μέλισσα)
Η Apis melifera Adami ήταν η αυτόχθονη φυλή μελισσών που συναντούσε κανείς μόνο στην Κρήτη. Ταξινομήθηκε μόλις το 1975 από τον Ruttner. Ήταν εξαιρετικά άγρια και επιθετική, δεν τολμούσε σφήκα να πλησιάσει την κυψέλη της Apis adami ούτε για αστείο. Δούλευε πολύ και έδινε πολύ καλές παραγωγές στους μελισσοκόμους παρά το ξηροθερμικό κλίμα της Κρήτης. Όταν ήταν να σμηνουργήσει έφτιαχνε πάρα πολλά βασιλικά κελιά, και η παλιά βασίλισσα δεν έφευγε από την κυψέλη αν πρώτα δεν έβγαινε από το κελί της η νέα βασίλισσα, έτσι έδινε όσο χρόνο χρειαζόταν ο μελισσοκόμος προκειμένου να πάρει μέτρα καταστολής της σμηνουργίας. Ήταν μέλισσες, πιο μεγάλες σε μέγεθος από αυτές που έχουμε σήμερα, και πιο σκουρόχρωμες. Παλιοί μελισσοκόμοι μιλάνε για ιδιαίτερες ικανότητες που είχαν αυτές οι μέλισσες. Λένε πως ήταν τόσο πολύ εργατική μέλισσα που έβγαινε να συλλέξει ακόμα και με πολύ δυνατό άνεμο, κατά την επιστροφή της όμως στην κυψέλη ο άνεμος την εμπόδιζε να προσγειωθεί ομαλά στην μικρή είσοδο της κυψέλης. Γι αυτό, η Κρητική μέλισσα προσγειωνόταν στο χώμα, έπαιρνε με τα πόδια της ένα μικρό χαλικάκι, το οποίο της επέτρεπε να είναι πιο βαριά και να μην την παρασύρει ο άνεμος, κι όταν έφτανε στην είσοδο της κυψέλης, αμόλαγε το χαλικάκι και έμπαινε ασφαλής στην κυψέλη της.
ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ : ΡΕΝΑ ΣΤΕΦΑΝΑΚΗ
ΠΗΓΗ
No comments